Pada bulan Safar di tahun yang sama yakni tahun keempat Hijrah sekumpulan dari qabilah Udhal dan Qaarah telah datang menemui Rasulullah (s.a.w) dengan menceritakan bahawa terdapat di kalangan mereka individu-individu yang menganut Islam, di sini mereka telah memohon dari Rasulullah untuk mengirim orang-orang yang boleh mengajar mereka akan agama Islam dan al-Quran.
Dengan itu Rasulullah (s.a.w) pun menghantar bersama-sama mereka enam orang manakala riwayat Ibnu Ishak dan al-Bukhari menyebut pengutusan itu adalah seramai sepuluh orang. Baginda melantik Mirthad bin Abi Mirthad al-Ghanawi sebagai Amir perutusan itu. Namun Ibnu Ishak dan al-Bukhari menyebut bahawa Amir yang dilantik itu adalah Asim bin Thabit datuk kepada Asim bin Umar bin al-Khattab, apabila mereka sampai di tempat bernama al-Raji', ianya adalah kawasan air qabilah Huzail di sebelah al-Hijaz, ianya terletak di antara Rabigh dan Jeddah.
Qabilah Udhal dan Qaarah yang bersama perutusan Rasulullah itu telah memanggil satu qabilah dari Huzail untuk mcnyerang orang Islam. Qabilah ini dikenali sebagai Banu Lahyan, perutusan Islam ini telah diburu oleh sekumpulan pernanah seramai seratus orang. Hingga sempat mereka mengepung pendakwah Islam itu, menyebabkan mereka terpaksa lari menyelamatkan diri ke kawasan bernama Fad-Fad. Orang Islam telah diberi jaminan dengan kata mereka: Kami berjanji dengan kamu, sekiranya kamu singgah bersama kami, kamu tidak akan dibunuh walau seorang pun.
Namun Asim enggan menurut tawaran mereka itu, malah beliau bersama sahabatnya terus melawan mereka, menyebabkan tujuh orang terbunuh dengan lontaran panah musuh, hanya tinggal Khubaib dan Zaid bin al-Dathnah dan seorang lelaki lain dan sekali lagi musuh mereka menawar janji mereka, tetapi musuh tetap musuh, kerana mereka dikhianati, mereka diberkas dengan tali-tali panah, maka berkata lelaki yang ketiga: Ini adalah pengkhianatan pertama, dan beliau enggan mengikuti mereka, menyebabkan mereka terpaksa mengheretnya dan memaksa beliau mengikuti mereka, tapi beliau tetap enggan, akhirnya beliau dibunuh di tempat itu.
Dengan itu puak musuh membawa Khubaib dan Zaid dan dijual mereka di pasar Makkah, mereka berdua ini telah membunuh pembesar-pembesar Makkah di dalam peperangan Uhud, adapun Khubaib tinggal di Makkah di dalam kurungan, kemudian mereka berazam untuk membunuh beliau maka dibawa keluar dari tanah haram ke Tanaim.
Semasa hendak disalibkan beliau meminta untuk bersembahyang dua rakaat, mereka pun membenar Khubaib melaksana permintaannya itu dengan bersolat dua rakaat, setelah memberi salam beliau berkata, “Demi Allah kalau tidak kamu menyangka yang aku ini takut mati, nescaya ku perpanjangkan sembahyang ku itu kemudian beliau berdoa: Ya Allah ya Tuhanku! musnahkanlah mereka kesemua, bunuhkanlah mereka sehabis-habisnya, dan jangan tinggal seorang pun dari mereka”. Sambung beliau dalam madahnya:
Kalian gerombolan mereka mengelilingi daku
Kalian qabilah mereka sepakati menghantam daku
Seluruh anak dan isteri mereka dekati
Keseorangan daku di pepohon tinggi diikati
Hanya pada Allah ku mengadu nan sengsara
Kesepakatan mereka membunuh daku
Tuhan perkasa berikan daku kesabaran
Buat menghadapi akibat angkara,
Dagingku mereka kerjakan
Harapan ku berkecai musnah
Mereka menawar kekufuran dan mati padaku
Tiada air mata ku menangis
Peduli tiada, yang pasti biar mati ku muslim
Pada Allah ku pasrah penuh yakin
Anggota ku pasti Allah memberkati
Biar terputus ke mana pergi
Sebelum beliau dibunuh Abu Sufian telah menyoal beliau: "Suka tak kamu kami memenggal leher Muhammad di sini dan kau dibebaskan"? Jawab beliau: "Demi Allah! Tidak sekali-kali akan senang bagiku kiranya aku bebas dipangkuan keluarga sedang Muhammad ditempatnya walaupun dengan hanya Baginda tertikam sebatang duri".
Setelah itu mereka pun terus mensalibkan beliau, dan diperintah orang tertentu mengawal jenazahnya, namun di malam hari Amru bin Umaiyah al-Dhamri telah datang dengan cara bersembunyi, dengan helah, telah membawa jenazah beliau keluar dari situ untuk dikebumikan. Orang yang dipertanggungjawab membunuh Khubaib ialah Uqbah bin al-Harith, sebenarnya Khubaib ini telah membunuh bapanya yang kafir di dalam peperangan Badar.
Mengikut hadith sahih bahawa Khubaiblah orang yang memulakan sembahyang sunat dua rakaat sebelum pembunuhan, yang ganjilnya, para hadirin di hari pembunuhannya telah melihat beliau sedang memakan setangkai buah anggur sedangkan di Makkah masa itu buah tamar pun tak ada. Adapun Zaid al-Duthnah telah diburu oleh Safwan bin Umaiyah dan dibunuhnya sebagai menuntut bela di atas pembunuhan ayahnya.
Pihak Quraisy telah mengirim orang-orangnya untuk mengambil sebahagian dari anggota badan Asim untuk dikenalpasti, kerana Asim sebelum ini telah membunuh salah seorang pembesar Quraisy di dalam peperangan Badar, tetapi Allah telah menghantar sekumpulan tebuan yang menjaganya, hingga dengan itu mereka tidak dapat melakukan tugas kotor mereka terhadap mayat syahid itu, sebelum ini Asim telah memohon dari Allah supaya badan beliau tidak disentuhi oleh musyrikin dan tidak pula beliau mahu menyentuh musyrikin, setelah berita itu didengar oleh Amru maka beliau berkata:
Allah akan memelihara seorang mukmin sebagaimana Allah memeliharanya semasa hidup.
No comments:
Post a Comment